14 mayıs

günlerden bugün, “özkeşif” blogunu resmen yazmaya başladım. bir süredir bendeydi, şimdi iç sesimin yankısı oldu, umuyorum zamanla seslerimizin ortak melodisi de oluverir. birlikte kelimeler, esler, sesler sunarız birbirimize burada. “içinden geleni söyle”, kalırsa -yazık olmaz da- kalmış olur yani. ^-^ neyse işte, burası kah günlük, kah güne eşlik, kah gülizar, kah dikenin gözünün içine sevgiyle bakma yeri olsun mesela. bazen öz’den, bazen güzden, bazen derinden, bazen yüzeyde birikenlerden bahsederken bulalım birbirimizi.

günlerden bugünün adına, “bitmeyen gün” demiş kadim kültürler. güneş de ay da en parlak ışığını sunuyormuş yılın bugünü evrene. ne saadet! 🙂 kutlanası, doya doya ışıkla yıkanılası, keyifle-heyecanla-neşeyle kendinde yeni kapılar açılası, içine açılıp dışına taşılası bir gün.

sevelim, sevilelim. böyle bir başlangıç olsun bu. ❤